ارزیابی مدیریت دانش فردی مدیران دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مقدمه: از جمله مهارت ها و توانمندی های ضروری مدیران در جامعه ی دانش بنیان، مهارت های مدیریت دانش فردی است. هدف از مطالعه ی حاضر، ارزیابی مدیریت دانش فردی مدیران دانشگاه علوم پزشکی مشهد بوده است. روش بررسی: روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه ی آماری شامل کلیه ی مدیران آموزشی، پژوهشی، دانشجویی، اداری و مالی و مدیران گروه دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال تحصیلی 90-1389 بود. بر اساس نمونه گیری تصادفی ساده، 91 نفر از مدیران دانشگاه علوم پزشکی انتخاب و مورد سنجش قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده، مقیاس مدیریت دانش فردی محقق ساخته است. روایی آن بر اساس روش تحلیل صوری و تحلیل گویه و پایایی آن به واسطه ی cronbach’s alpha با نمره ی کل (93/0) مورد سنجش و تأیید قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و repeated measure anlysis of variance و multivariate analysis of variance استفاده شده است. یافته ها: مدیران دارای سطح متوسطی از مهارت های مدیریت دانش فردی بودند. تفاوت معنی داری بین ابعاد مدیریت دانش فردی وجود داشت (0001/0 > p، 63/96 = f). همچنین، بالاترین میانگین مؤلفه ی مدیریت یادگیری خویشتن 19 و پایین ترین میانگین مؤلفه ی شبکه ی همیاران دانشی 37/14 و مهارت های کاوشگری 30/14 به دست آمد. در مقایسه میان مؤلفه های جمعیت شناختی، جنسیت (01/0 > p، 5/2 = f) و نوع سازمان (دانشکده، سازمان مرکزی) (01/0 > p، 5/2 = f) تفاوت معنی داری یافت شد ولی در سایر مؤلفه ها تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: از آن جا که مهم ترین وظیفه ی مدیران دانشگاهی در کنار سایر وظایف، تصمیم گیری در زمینه ی فرایند یاددهی- یادگیری و مسایل آموزشی و پژوهشی است و از سویی، آن ها به عنوان اعضای هیأت علمی نیز فعالیت می کنند، بر این اساس، برخورداری از مهارت های مدیریت دانش فردی و همچنین مدیریت یادگیری خویشتن ضروری است. واژه های کلیدی: مدیریت دانش؛ مدیران؛ دانشگاه ها